Już w młodym wieku odmówił udziału w tradycyjnej edukacji – wolał spędzać czas w lesie, gdzie dokonał wielu rewolucyjnych odkryć obserwując wodę.
Drewniana zjeżdżalnia
Pierwszy duży sukces odniósł w 1922 r., kiedy to udało mu się niezwykle sprawnie przetransportować olbrzymie kłody drewna z wysoko położonych lasów do doliny na innowacyjnych konstrukcjach wodnych. Za swoje osiągnięcie otrzymał obiecaną nagrodę i oczywiście sporą porcję zazdrości ze strony tradycyjnie wykształconych inżynierów. Jego konstrukcje do spławiania bali drewna służyły przez kilka lat w Austrii, Bawarii i Jugosławii, ale Viktor był rozczarowany, gdy dowiedział się, że jego wynalazek spowodował wyręby lasów na olbrzymią skalę i całkowitą degradację środowiska naturalnego.
W latach 1928 – 1935, Viktor Schauberger poświęcił wiele czasu na rozwój urządzenia do produkcji żywej wody, czyli wody z ulepszoną strukturą, jak również ze wszystkimi niezbędnymi minerałami. Zgodnie z jego teorią, woda źródlana jest optymalnym wyborem dla życia i zdrowia, ponieważ powstaje w nieskażonym środowisku. W wyniku działalności człowieka liczba nienaruszonych źródeł wody zmniejszyła się. Z drugiej strony, struktura wody została zniszczona z powodu jej nienaturalnego ruchu przez proste rury wykonane z materiałów stworzonych przez człowieka. Być może pierwsze zbudowane przez niego urządzenie było niewygodne w obsłudze, jednak ugruntowało reputację Schaubergera jako „magika wody”, którą zyskał już wcześniej dzięki swoim konstrukcjom wodnym do sprawnego spławiania drewna.
Schauberger był również aktywny w dziedzinie odnawiania dróg wodnych – w oparciu o jego odkrycia kilka rzek w Austrii, w których woda miała niszczący wpływ, zostało niedawno odnowionych.
Jego dalsze badania coraz bardziej skłaniały się ku dziedzinie energii. W związku z tym rozwinął teorię implozji. Stwierdził on, że wytwarzanie energii poprzez eksplozję (silniki benzynowe, energia jądrowa) jest destrukcyjne i szkodliwe dla środowiska. Implozja natomiast oznacza zwiększoną koncentrację energii. Typowymi przykładami takiej energii w środowisku naturalnym są wiry i trąby powietrzne.
Podczas II Wojny Światowej Schauberger został zmuszony do wstąpienia do Armii Niemieckiej. Po tym wydarzeniu, jego pragnieniem było przyczynić się do uzdrowienia Ziemi i przywrócenia natury. jego wynalazkom, takim jak specjalny pług energetyzujący glebę.
W 1958 r. do USA zwabił go fundusz inwestycyjny. Viktor widział w emigracji szansę na rozwój swojej niescentralizowanej i przyjaznej dla środowiska produkcji energii za pomocą implozji, jednak później zdał sobie sprawę, że intencje inwestorów nie były uczciwe. Był zmuszony porzucić całą swoją dokumentację i prototypy, aby móc wrócić do ojczyzny, gdzie zmarł wkrótce po powrocie.
Jego pracę kontynuował syn Walter, który założył Instytut PKS w Bad Ischl w Austrii. Można tam zobaczyć niektóre z wynalazków Viktora. Co dwa lata odbywa się tam również konferencja ICOST, w której uczestniczyliśmy w czerwcu 2012 roku.
Viktor Schauberger był z pewnością jednym z najbardziej wyrazistych pionierów w dziedzinie badań nad wodą i energią. Ponieważ jego filozofia (i wynalazki) znacznie różnią się od ogólnie przyjętego know-how, jego prace są znane w mniejszym stopniu. Nie oznacza to jednak, że nie zasługują one na uwagę. W tym krótkim artykule, nie jest możliwe omówienie całego życiowego dorobku Viktora Schaubergera, dlatego chcielibyśmy jedynie zwrócić uwagę na książkę Living Water autorstwa Olofa Alexanderssona. Istnieje oczywiście kilka innych dostępnych pozycji, ale ta wspomniana powyżej omawia jego prace najszerzej. Każdy, kto chciałby poświęcić się dalszemu zgłębianiu tematu, może również obejrzeć liczne filmy poświęcone jego twórczości na YouTube.
Zespół Flaska stale podąża za filozofią obserwacji i naśladowania natury Schaubergera. Jego praca jest również odpowiedzią na nasze pytanie, jak to możliwe, aby produkować truskawki wyższej jakości tylko przy pomocy strukturyzowanej wody. Dziś technologia TPS sprawia, że każdy użytkownik Flaski ma swoje własne źródło wody.
